کاربردها: مواد کاهنده در تمامی زمین‌ها با شرایط گوناگون قابل استفاده می‌باشد. بیش‌ترین موارد مصرف مواد کاهنده در مناطقی می‌باشد که مقاومت مخصوص خاک زمین (ρ) در آن مناطق بالا بوده یا احتمال شسته‌شدن سایر مواد کاهنده مقاومت الکتریکی زمین از قبیل: بنتونیت توسط آب‌های سطحی زیاد و اتصال الکتریکی بین هادی ارت و خاک زمین بسیار کم و یا خوردگی زمین بالا می‌باشد.

ویژگی‌ها: - قسمت اصلی ماده کاهنده از عنصر کربن  - دارای هدایت الکتریکی بالا  - کاهش‌دهنده مقاومت الکتریکی زمین - قابلیت رسانایی الکتریکی بالا - اثرات غیرمخرب زیستی و سازگار با محیط زیست

استانداردها: - مبحث ۱۳ مقررات ملی ساختمان سال ۹۵ - پ ۱-۷ هادی اتصال زمین صفحه ۱۶۰ - ۱۷۳

تاریخچه‌محصول: در سالهای 1880 تا 1892 خطوط انتقال برق بسیار متفاوت‌تر از امروزه احداث می‌شد. زیرا در گذشته نقطه نوترال یا نول در احداث این اتصال‌ها بی‌معنا بود و به‌طور کلی ارت معنی نداشت. بدون آنکه شبکه فیوزهای حفاظتی ایراد را در شبکه تشخیص دهند، آتش سوزی و برق‌گرفتگی‌های متعدد در سازمان‌ها و مکان‌های عمومی و حتی منازل مسکونی باعث ایجاد خسارت‌های فراوان می‌شد که بخش زیادی از این خسارات به گردن ادارات بیمه بود و خود این موضوع ادارات بیمه را مجبور به تحقیق و جست‌وجوی راهی برای کاهش خسارات وارده کرد. در سال 1924 “IEEE“ یا به‌عبارتی انجمن مهندسان برق در انگلستان با اجباری‌کردن اتصال بدنه‌های فلزی به زمین ساده‌ترین نوع ارت را شکل دادند و تا حدودی از خسارات وارده جلوگیری کردند. هرچند که کار بسیار دشواری بود اما بلافاصله فرانسه نیز ارتینگ را در لیست استانداردهایش قرار داد و آن‌را اجباری نمود. با گذشت تقریبا 3 سال بعد از اجباری‌شدن ارتینگ توسط 2 کشور انگلیس و فرانسه‌، فرانسه نقطه نول ترانسفورماتورها را در قالب یک بحث تصویب نمود. تا اواخر سال 1934 تجهیزات و استانداردهای محافظتی از اشخاص و محیط و استانداردهای کیفی ارتینگ شکل گرفت و دسته آخر در سال 1935 ارتینگ همگانی شد. نحوه کار سیستم‌‌های اتصال به زمین بدین ترتیب است که با عبور فاز از فیوز بعد از اتصال فاز با نول فیوز می‌سوزد و از خسارات بعدی جلوگیری می‌کند. در صورت اتصال فاز به زمین یا نول به زمین به‌صورت هرکدام به‌تنهایی فیوز نخواهدسوخت و باعث ایجاد خسارات جانی و مالی می شود. به‌طورکلی اتصال فاز به زمین فیوز را می‌سوزاند و از ایجاد خسارت جلوگیری میکند و در این میان اتصال نول به زمین خطری نداشته و درعوض اتصال بدن انسان به یک فاز تنها بسیار ناگوار و خطرناک است. درنتیجه پس از ایجاد جریان شدید در مدار اگر بدنه دستگاه به زمین متصل باشد فیوز سریعاً سوخته و از عبور طولانی جریان به بدن جلوگیری می‌کند. توجه داشته باشید که زمین در اینجا همان نول است و اتصال به زمین با سیستم زمین حفاظتی ممکن است. حال اگر دستگاه به نول وصل نباشد فیوز نمی‌سوزد و جریان تا زمانی که اتصال بین بدن و بدنه‌ی دستگاه برقرار باشد ادامه دارد و اکثراً در جریان‌های شدید باعث مرگ افراد می‌شود. اکنون پس از بررسی موارد بالا، به حالتی ایمنتر می‌رسیم . به‌عبارتی به حالتی که در آن سیستم ارتینگ نصب باشد. در این حالت جریان 3 مسیر برای عبور و برگشت به منبع را دارد و مقدار بسیار ناچیزی از آن ممکن است از بدن شخصی که با بدنه‌ی دستگاه اتصال دارد بگذرد و این جریان با کمترشدن مقاومت زمین نیز کم‌تر می‌شود.